Blogumu açtığımdan beri yazdığım yazı sayısı tam 100 olmuşta haberim yok. Aslında başka bir yazı yazmıştım ama 100. Post için 100’e yakışır bir yazı yazmak istedim. Sanki 1. Yıl dönemi yazısı gibi olmuş oldu 🙂
Blogumu acısıyla tatlısıyla bugünlere kadar getirdim. Yeri geldi sinirlendiğim konulardan bahsettim. Yeri geldi tecrübemi paylaştım yeri geldi haykırdım. Yazmak karalamak. Yazanlar hep eleştirilse de bir şekilde hep okunuyor. Günlük şeklinde içerik üreten bloglar bile takip ediliyor. Yazarken bilgilerim pekişiyor. Hele de bir eğitim sonrası yazısıysa eğitim gerçekten de pekişiyor. Hem de ne pekişme yazdığını tekrar tekrar okuyunca insan gerçekten de öğrendiğinin farkına varıyor.
Sektör üzerine bir şeyler karalayınca bir tuş kadar ulaşılabilir oluyorsun. Site istatistiklerine bakınca bir başka tuhaf oluyor insan. Vay bee diyorsun çünkü söz konusu blog herhangi bir site değil. Şahsi site senin adın ve soyadın bulunuyor. İş yoğunluğu ya da işsiz kalındığı zamana göre içeirk paylaşımı değişiyor. Ama yazmaya karar verince insan bir yerden sonrası geliyor ne yapıp ne edip yazısını yazıyor.
Yazıyoruz yazıyoruz da okunuyor mu? Okunma kaygısı gütmeden yazıyorum ama elbette okunduğunu fark edince başka bir haz alıyorum. Neden bilmem ama biliyorum mutlaka bir kişi dahil olsa okuyor. Çünkü ben okuyorum. Ummadığım bilmediğim ilk defa girdiğim bir siteye girdiğim zaman ben okuyorum. Kişisel görüşlerin hakim olduğu yazıları okumak farklı fikirler ya da görüşlerin lanse edildiği yazılara bakmak güzel oluyor.
Nice 100 yazı yazarım umarım. İstikrarlı olsun da yazı uzunmuş kısaymış hiç önemli değil. Bu yazım için şimdilik bu kadar hoşça kalın.
