Dün eve giderken oh bee dedim bugün yapılacak olan tüm işleri hallettim, artık rahatım dedim. Sonra cepten Facebook’a girdim çok şükür bugünü de kazasız belasız atlattım yazdım. Oysa bugün dediğim gün daha bitmemişti. Sonra İett’ye bindim. Otobüs tıklım tıklım tabi. Şoför kapıyı kapattı laptop çantam kapının arasında kaldı. Açar mısınız dedim çantamı kurtardım. İçimde hiçbir sıkıntı yok. Eve gittim laptopumu açtım bir baktım ekran komple çatlamış.
Normalde en değerli eşyalarımdan biridir laptopum. Neden bilmiyorum üzülmedim. Bu laptopun hayrını da göremedim, internetten sipariş verdim tam 27 günde geldi. 3 ay kadar kullandım ısınma problemi ortaya çıktı. Format atıldı, fişe takılı olmadığında performansı sıfıra indi. Yok yok var bunda bir şey.
Laptopu Kıraç’ın şarkısındaki sözlerle şu şekilde eşleştiriyordum kendime. Bir tanrım var bir laptopum şu dünyada yapyalnızım : )
Laptopumu elimden çıkartmaya çalışıyorum ama tamir ettirip kullanmaya devam edeceğim gibi de görülüyor.
Hayat işte iyi ya da kötü sürprizlerle devam ediyor. Bakalım daha neler olacak …
